Publikacja przedstawia wpływ metody odlewania odśrodkowego w zewnętrznym polu magnetycznym na mikrostrukturę i właściwości magnetycznie twardych ferrytów strontu. Wytwarzano tzw. magnesy wiązane poprzez odlewanie zawiesiny proszku ferrytowego w żywicy epoksydowej oraz magnesy spiekane, gdzie masę lejną stanowiła zawiesina wodna cząstek proszku, a otrzymane kształtki poddawano spiekaniu. Zastosowano proszki o różnej wielkości cząstek, a odlewanie prowadzono przy dwóch różnych szybkościach obrotowych. Dzięki temu określono wpływ tych parametrów na gęstość, mikrostrukturę oraz na orientację cząstek – teksturę krystalograficzną i anizotropię magnetyczną. Stwierdzono, że magnesy wytwarzane z proszku zawierającego głównie małe, jednodomenowe cząstki charakteryzują się większa remanencją w kierunku osi obrotu kształtki. Oznacza to, że cząstki układają się kierunkiem łatwego namagnesowania (osią „c” struktury tetragonalnej) równolegle do osi obrotu. W magnesach zawierających głównie duże, wielodomenowe cząstki proszku obserwowano ukierunkowanie obwodowe tzn. remanencja osiągała największe wartości w kierunku prostopadłym do osi próbki i stycznym do jej powierzchni. Zwiększenie szybkości obrotowej prowadziło do zwiększenia anizotropii właściwości magnetycznych. W magnesach wiązanych występowała silniejsza anizotropia magnetyczna i tekstura krystalograficzna niż w magnesach spiekanych. Badania dowiodły, że odlewanie odśrodkowe w zewnętrznym polu magnetycznym może być skuteczną metodą wytwarzania magnesów spiekanych, a także magnesów wiązanych o strukturze gradientowej i kontrolowanej teksturze.